Exodus 34,4b-6+8-9 en Johannes 3,16-18 – zr. Angela
welkom en inleiding:
Zusters en broeders, welkom in deze vigilieviering op de vooravond van het feest van de Heilige Drie-eenheid.
Alles begon met God.
Maar wie ís God?
Vanavond, op deze meest merkwaardige zondag van het kerkelijk jaar, nemen wij de tijd voor die vraag: wie ís God?
Keren wij een ogenblik in tot onszelf om ons in stilte af te stemmen op wie God voor ons is…..
overweging:
Zusters en broeders, het feest van de Heilige Drie-eenheid valt elk jaar op de eerste zondag na Pinksteren. En dat is niet voor niets.
We beginnen het kerkelijk jaar met de Advent, de viering van de zondagen en feesten rond het uitzien naar de langverwachte Messias van God. Daarna volgen de feesten van de geboorte van de Messias, die wij hebben herkend in Jezus van Nazareth, van zijn opname in het verbond van God met zijn volk en zijn groei naar volwassenheid.
In de Veertigdagentijd maken wij de cruciale momenten mee in het ‘openbare’ leven van Jezus, een tijd die uitmondt in de Goede Week met de herdenking van zijn Laatste Avondmaal, zijn lijden en sterven en begrafenis.
En op de derde dag, de achtste dag, de eerste dag van de nieuwe week, wekte God Hem op uit de dood tot nieuw leven. Dat is het feest van Pasen, zo centraal in ons geloof dat er vijftig dagen aan gewijd worden om het Pasen van de Heer te vieren. In die tijd valt zijn Hemelvaart, op de veertigste dag, en op de vijftigste en laatste dag vieren wij dat Hij zijn Geest uitstort over de kerk en de wereld. In zijn Geest wil Hij met ons zijn, alle dagen tot aan de voleinding van de wereld.
Daarmee is Pinksteren niet alleen de laatste dag van de Paastijd, maar tegelijk ook de opening van wat een beetje saai heet ‘de tijd door het jaar’ – het gaat in feite om de tijd van de Geest, hier en nu!
Maar voordat we die tijd door het jaar echt ingaan, maken we eerst een pas op de plaats. Want al die feesten van Gods werking ten bate van ons hebben een duidelijke inslag in onze tijd en geschiedenis, je kunt bijna aanwijzen waar het gebeurd is: daar stak het volk van God de Rode Zee over, in die stal werd zijn Messias geboren, op die berg vond de gedaanteverandering plaats, enzovoort.
Als je al die momenten hebt meegemaakt, kan zich de vraag aan je opdringen: wie is Hij toch, die zich zo aan ons laat kennen, die zo met ons begaan is, die zich zo betrokken toont op het heil van heel de wereld? Wie is Hij toch die zijn volk een weg wijst door de woestijn?, wie is Hij toch die in ons midden komt als de mens Jezus?, wie is Hij toch wiens aanwezigheid in ons bidt en zucht en roept: ‘Abba, Vader!’
Die vragen vormen de oorsprong van het feest van deze zondag, het feest van de Heilige Drie-eenheid. Het is een zondag waarop we als het ware even uitstappen uit de voortdenderende trein van de tijd, even opzij stappen uit het carrousel van ons leven om stil te staan en stil te worden bij wie Hij is die zich zo veelkleurig aan ons laat kennen. We zouden deze zondag een meta-feest kunnen noemen, een feest dat probeert te kijken achterlangs heel dat gebeuren van God en de mensen. We proberen achterlangs iets te bespeuren van het geheim van God met wie alles begon – en begint – en eindigt. Niet om dat geheim te kunnen pakken of te manipuleren, maar om Hem zoveel mogelijk te kunnen zien zoals Hij is.
Daarom zou ik dit feest het feest van de contemplatie willen noemen. We nemen op deze zondag de tijd om stil te worden bij Hem, en om zijn Geest in ons te horen bidden.
Laten we dat nu doen…