Marcus 10,35-45 – zr. Emmanuel
‘De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen
en om zijn leven te geven als losprijs voor velen…’
Toen onze zuster Coleta jaren geleden gevraagd werd of ze een levensmotto had, en zo ja, hoe dat dan luidde, antwoordde ze prompt: “Het bijbelvers waarin Jezus zegt: ‘Ik ben gekomen om te dienen en om mijn leven te geven voor velen.’ ” Zuster Coleta zag in de woorden waarmee Jezus deze zondag zijn roeping en zending duidt, haar eigen persoonlijke roeping verwoord. De reden waarom ze was ingetreden, en de reden waarom ze tot het einde toe trouw bleef, in een leven van gebed en dienstbaarheid.
En is het niet ook onze roeping? In elk geval van ons als arme zusters en minderbroeders. Want hebben wij ons leven bij onze professie niet gegeven? En is het niet dat we juist in en door een leven van gebed en toewijding dienstbaar kunnen zijn aan velen – aan allen?
Maar het gaat nog verder. Is het niet ook de roeping van ieder van ons? Jezus zegt het immers deze zondag tot zijn leerlingen, en dus ook tot ons, tot ieder van ons. Als wij Hem willen volgen en bij Hem willen zijn, moeten we de weg gaan die Hij ging en de plaats kiezen die Hij koos. Jezus roept ons op tot een andere manier van doen, een andere wijze van leven dan doorgaans in onze wereld gangbaar is. In de wereld in de tijd van Jezus, en in onze wereld vandaag de dag. Dat vraagt iets van ons, want we zijn altijd kinderen van onze tijd. Meegaan met de tendens die in de wereld gangbaar is, is menselijk – Jakobus en Johannes en de tien anderen weten daar alles van, en wij ook.
Maar God wil deze wereld omgekeerd. Bij Hem is de eerste plaats de laatste plaats, de plaats van de dienaar. Een leven dat Hem het meest in het oog springt is een verborgen, dienstbaar leven.
Wij worden deze zondag teruggebracht tot de essentie, tot waar het werkelijk om gaat in het leven. Het gaat erom om te dienen, om te dienen uit liefde. Want ook de Mensenzoon heeft uit liefde zijn leven voor ons allen gegeven. De begin dit jaar overleden paralympiër Bibian Mentel zei enkele dagen voor haar sterven nog: ‘De zin van het leven is liefde.’ En tal van grote heiligen zeiden eveneens: ‘Op de avond van het leven blijft alleen de liefde.’
Laten we de goede plaats kiezen, de plaats waar Jezus is, en laten we God ons hart geven, in en doorheen alles wat wij doen.