Jesaja 40,1-11 – zrs. Angela en Chiara
Inleiding:
Zusters en broeders, van harte welkom in deze wake op weg naar Kerstmis, het feest van de geboorte van de Heer. God wordt mens, vlees van ons vlees, been van ons gebeente. Hij deelt ons menszijn en neemt ons op in zijn goddelijke leven – wij worden onontkoombaar en voorgoed aangeraakt door Hem.
In deze advent waken we bij deze ongehoorde en liefdevolle aanraking, die ons leven en heel onze werkelijkheid in een ander licht stelt. Maar zien wij dat ook? Nemen wij dat waar?
Laten we ons vanavond spiegelen aan de profetie van Jesaja die zegt: ‘Uw God komt! Zie, Hij komt met kracht en heerschappij, als een herder die zijn kudde met zachte hand behoedt en leidt.’
We keren ons naar Hem die ons met zijn mateloze liefde heeft aangeraakt en op ons toe komt.
Korte overweging:
‘Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk’ (Spr 29,18).
De Advent houdt ons op deze tweede zondag een visioen voor, een visioen tégen verwildering, tégen barbarij, tégen geweld en uitbuiting. Het is het visioen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar gerechtigheid zal wonen. Het visioen waarin God zelf zal komen met macht en heerschappij, om zijn volk als een zachtmoedige Herder met vaste hand te hoeden en binnen te leiden in zijn nieuwe hemel en aarde.
Je moet het wel kunnen zien, dit visioen. Dat is moeilijk als je vol zorgen zit of opgaat in de waan van de dag. Of als je bij de pakken gaat neerzitten omdat het leven je tegenvalt. Je moet als het ware een beetje omhoog komen, wat afstand nemen van je eigen bedoening en beslommeringen om het adembenemende van dit visioen te kunnen ervaren. De communietekst van deze zondag zegt het heel mooi: Sta op, Jerusalem! Ga op de hoogte staan en zie de lieflijkheid van God naar u toe komen.
Maar áls je boven het maaiveld uitkomt, weet wel: Gods Geest, Gods Adem kan dan over je komen en een ongehoord appèl op je doen: ‘Bereid de weg van de Heer, maak zijn paden recht.’ Als je het visioen eenmaal gezien hebt, laat het je niet meer met rust. Je bent onontkoombaar en voorgoed aangeraakt. En je zult op je eigen plek in je eigen leven met de mogelijkheden en onmogelijkheden die je hebt beginnen iets zichtbaar te maken van de redding die God voor heel de mensheid in petto heeft.
Durf je het aan?
Drie berichten uit de actualiteit:
Madeleine Albright in haar memoires 2001-2019:
Zowel in Europa als in Amerika is het mogelijk een duurzaam immigratiebeleid in te voeren zonder kwaad te preken over migranten en zonder te beweren dat hoge muren (of diepe vestinggrachten) fantastisch zijn. Het enige wat we nodig hebben zijn leiders die over grenzen heen samenwerken om in de eerste plaats het aantal mensen dat het gevoel heeft geen andere keuze te hebben dan hun land te ontvluchten, zo klein mogelijk te houden. Daarvoor moeten we inclusieve democratieën ontwikkelen, vrede bevorderen, gerechtigheid versterken en voor voorspoed zorgen, vanaf de basis. We moeten ook de mensenhandelaren aanpakken die social media gebruiken om potentiële migranten (zoals het gezin Kurdi) over te halen een bedrag te betalen dat ze zich niet kunnen veroorloven voor een reis die zelden goed afloopt. Dit is een enorme klus, maar er zijn geen wonderen nodig om vooruitgang te boeken. Veel mensen die de touwtjes in handen hebben zeggen dat ze ermee aan de slag willen.
Frank Koerselman in zijn boek Wie wij zijn. Tussen verstand en verlangen:
Mensen worden nu eenmaal geboeid door andere mensen. Als twee mensen samen zijn, kun je er iets duurs om verwedden dat ze het over een derde zullen hebben. Afgezien van echte techneuten of heel fanatieke vogelliefhebbers is bijna iedereen nu eenmaal een mensenmens…. Mensen houden van mensen – althans, ze houden ervan zich met mensen bezig te houden. Dat is het fundament onder het succes van sociale sites als Facebook – de moderne variant van de oude dorpsroddel.
Ivo Niehe interviewt het advocaten-echtpaar Knoops:
Het heropenen van een zaak geeft een idealistisch beeld.
Het is een groep mensen die ten onrechte zijn veroordeeld en die niets meer kunnen.
Die mensen willen wij helpen en dat doen we pro deo. Het heeft te maken met een gevoel van gerechtigheid. Het is een groot onrecht om iemand te onrechte te veroordelen. Als je onschuldig bent en je wordt voor moord weggezet voor 10 jaar in de gevangenis, dat maakt je stuk, dat breekt je. De meeste mensen krijgen een Post Traumatische Stress Stoornis want alles valt weg en niemand gelooft meer in je. Bij het openen van een oude zaak wordt het een zoektocht naar gerechtigheid. Het gaat vaak mis, de meerderheid lukt niet. Maar het oude testament zegt: als je één leven redt, red je hele mensheid.