11 augustus vieren wij het Hoogfeest van de heilige Clara. Ter voorbereiding daarop bezinnen wij ons in onze lezingendiensten op het Testament van Clara. Graag laten we u daarin delen.
Tot en met dinsdag 10 augustus plaatsen wij hier steeds een gedeelte uit het Testament van Clara, met daarop een bezinning van zr. Emmanuel.
In verbondenheid!
24 Nadat de allerhoogste hemelse Vader
door zijn barmhartigheid en genade
mijn hart heeft willen verlichten
opdat ik naar het voorbeeld en de leer
van onze allerzaligste vader Franciscus
boetvaardig zou gaan leven,
25 heb ik hem kort na zijn bekering,
samen met een paar zusters
die de Heer mij had gegeven kort na mijn bekering,
vrijwillig gehoorzaamheid beloofd.
26 Zo heeft de Heer ons het licht van zijn genade geschonken
door Franciscus’ wonderbaarlijke leven en leer.
27 De zalige Franciscus zag heel goed
dat wij broos en zwak naar het lichaam waren,
maar geen enkele nood, armoede, arbeid,
beproeving of kleinering of verachting door de wereld afwezen
28 maar die juist als een groot genoegen telden,
zoals hij ons vaak had voorgehouden
aan de hand van voorbeelden van heiligen en zijn broeders.
Hierover was hij zeer verheugd in de Heer
29 en door liefdevolle zorg voor ons bewogen,
heeft hij zich tegenover ons verplicht
om zelf en ook door zijn orde
altijd dezelfde nauwgezette zorg
en aandacht te hebben voor ons
als voor zijn broeders.
30 En zo zijn wij
volgens de wil van God
en van onze allerzaligste vader Franciscus
naar de kerk van San Damiano gegaan om er te gaan wonen.
31 Daar heeft de Heer ons in korte tijd
door zijn barmhartigheid en genade
in aantal doen toenemen
opdat vervuld werd
wat de Heer voorzegd had door zijn heilige.
32 Voordien immers hadden wij ons
op een andere plaats opgehouden,
zij het ook kort.
33 Daarna heeft hij voor ons een leefmodel geschreven
en vooral dat wij altijd
in de heilige armoede zouden volharden.
34 Hij was er tijdens zijn leven ook niet tevreden mee
ons met veel preken en voorbeelden (vgl. Hnd 20,2)
aan te sporen tot liefde voor de allerheiligste armoede
en de onderhouding daarvan
maar hij heeft ons meerdere geschriften nagelaten,
opdat wij na zijn dood
geenszins van deze heilige armoede zouden afwijken
35 zoals ook de Zoon van God
zolang Hij op aarde leefde
nooit daarvan heeft willen afwijken.
36 En onze allerzaligste vader Franciscus
heeft zijn voetstappen nagevolgd, (vgl. Job 23,11; 1 Pe 2,21)
vooral zijn heilige armoede.
Die heeft hij voor zichzelf en zijn broeders gekozen.
Zolang hij leefde
is hij daarvan in zijn voorbeeld
en zijn leer geenszins afgeweken.
Bezinning:
Opnieuw kijkt Clara terug naar haar begin, het begin van haar roeping, dit keer op heel persoonlijke wijze. God heeft haar hart verlicht, schrijft ze. Het is zijn licht dat haar bewogen heeft die ene nacht van Palmzondag van huis weg te vluchten naar het kerkje van Portiuncula. Het is daar dat zij het kleed van boetvaardigheid ontvangt en door Franciscus in de gehoorzaamheid wordt opgenomen. Later zal zij dit bekrachtigen door haar vrijwillige belofte van gehoorzaamheid, samen met de zusters die de Heer haar gegeven heeft. Daarmee wordt de gehoorzaamheid die Clara, zoals ook Franciscus, voor ogen stond vóór alles iets van de gemeenschap. De gehoorzaamheid is een gemeenschappelijke ruimte waar oprechte zusterschap gebeurt. De gehoorzaamheid is de uitdaging waar elke zuster zich al bij haar intrede binnen die ruimte aan waagt, nog vóór zij haar vrijwillige belofte doet. Het is geen gehoorzaamheid waar klakkeloos aan voldaan kan worden, dan zou het geen uitdaging meer zijn. Nee, het is geen gehoorzaamheid die het leven schijnbaar gemakkelijker maakt. De ruimte wordt gevormd door broze mensen, die stuk voor stuk aan zwakheid onderhevig zijn, ieder met eigen noden, beproevingen en armoede. Die weg van armoede gemeenschappelijk gaan, met liefdevolle en nauwgezette zorg en aandacht voor ieder persoonlijk, is moeilijker dan elk bevel dat terstond ‘gehoorzaam’ opgevolgd wordt. Maar dát is de gehoorzaamheid waartoe Clara zich geroepen wist, en waartoe de Heer ook ons hart heeft willen verlichten. Gehoorzaamheid zoals ‘de wereld’ die verstaat en vraagt is er vaak een die juist voorbijgaat aan eigen en andermans noden en zwakheden. Maar niet bij mensen die zich naar Christus noemen, die zijn voetstappen willen volgen. Zoals Hijzelf zei: ‘dat mag bij u niet het geval zijn!’ Christelijke en franciscaanse gehoorzaamheid heeft juist oog en oor voor andermans en eigen noden en zwakheden. Het betekent samen de weg van armoede gaan, in heel zijn concreetheid, in het voetspoor van Christus. Het betekent elkaar dragen op die weg, en niemand achterlaten.