Kijk dagelijks in deze spiegel,
o koningin, bruid van Jezus Christus,
en spiegel daarin voortdurend je eigen gezicht,
opdat je jezelf zo geheel van binnen en van buiten mooi maakt,
je met kleurige kleding bekleedt en omhult
en je mooi maakt met de bloemen en de gewaden van alle deugden,
zoals het de allerliefste dochter en bruid van de hoogste Koning past.
(4e brief van de H. Clara 15-17)
Schoonheidsidealen zijn van alle tijden. Als oudste adellijke dochter wist Clara daar alles van. Heel haar opvoeding was er op gericht om aan alle standaards te voldoen: mooi zijn, onderhoudend, een huishouden leiden en kinderen grootbrengen.
Maar Clara keek in haar spiegel en zag iets anders, Iemand anders: Jezus Christus.
En Hij wees haar op heel andere standaards om aan te beantwoorden: een schoonheid die van binnen naar buiten komt, in deugden als sieraden: eenvoud, wijsheid, deemoed, liefde, zachtmoedigheid, goedheid, vreedzaamheid, blijmoedigheid. In haar spiegel zag zij zichzelf in Christus als kind van God. Door God aanvaard en geliefd zoals ze was en ook uitgedaagd om te worden als Christus.
Clara brak de spiegel van de schone schijn, maar bleef zich spiegelen aan Jezus.
Dat is zo mooi als je de weg met God wilt gaan. Niets van je hoeft weg, maar het mag van richting en doel veranderen. Ook bij Franciscus was dat zo: hij bleef de speelman, de troubadour die hij was, alleen niet meer voor de feestjes maar voor God en het Evangelie.
zr.Esther