Onder de weldaden die wij van onze milde Gever, de Vader van alle barmhartigheid,
hebben ontvangen en nog dagelijks ontvangen
en waarvoor wij de luisterrijke Vader zelf bij uitstek veel dank verschuldigd zijn,
is die van onze roeping.
Daarom zegt de apostel: ‘Leer je roeping kennen.’
(Testament van de H. Clara 2-4)
Op het einde van haar leven schrijft Clara haar Testament. Terugkijkend op meer dan veertig jaar geleefde trouw en toewijding weet zij dat een mens werkelijk gelukkig wordt in en door het beantwoorden aan haar of zijn diepste roeping. Dit stemt Clara boven alles dankbaar.
‘Leer je roeping kennen’, schrijft Clara. Zij citeert hier de apostel Paulus, maar verandert een wezenlijk woord. Waar Paulus, in de Bijbelvertaling die Clara kende, spreekt van videte – kijk, gebruikt Clara het woord agnosce – leer kennen, erken. Bij ‘kijken’ kunnen we nog aan de zijlijn blijven staan, als het ware verworden tot toeschouwers, en buiten schot blijven. Maar alles in ons wordt aangesproken door het woord agnosce. Agnosce is een zaak van het hart, zoals ‘kennen’ in Bijbelse taal ook altijd ‘beminnen’ inhoudt.
Liefde. Liefde is de bron en het doel van iedere roeping. God roept ons in liefde, opdat wij – onze roeping beantwoordend – steeds meer gaan leven uit liefde voor zijn liefde.
zr. Emmanuël