Jesaja 63,15-64,7 – zr. Angela
Inleiding:
Zusters en broeders, van harte welkom in deze wake op weg naar Kerstmis, het feest van de geboorte van de Heer. God wordt mens, vlees van ons vlees, been van ons gebeente. Hij deelt ons menszijn en neemt ons op in zijn goddelijke leven – wij worden onontkoombaar en voorgoed aangeraakt door Hem.
In deze advent waken we bij deze ongehoorde en liefdevolle aanraking, die ons leven en heel onze werkelijkheid in een ander licht stelt. We gaan daarbij steeds uit van de openingstekst van de zondag. Voor deze zondag is die: Naar U klimt mijn ziel (ad te levavi animam meam). We keren ons naar Hem die ons met zijn mateloze liefde heeft aangeraakt en op ons wacht.
Korte overweging:
Weggewaaid, afgedreven, zoekgeraakt – de verloren zonen en dochters van de Vader. En hoelang nog? Deze Advent is de gunstige tijd om terug te keren en zich toe te wenden naar Hem. Vanuit de donkere diepte van zijn verlies en eenzaamheid gaat de verloren zoon weer verlangen naar zijn vader. Want Hij is vlees van zijn vlees, been van zijn gebeente, onontkoombaar en voorgoed aangeraakt door Hem.
Naar U klimt mijn ziel.
Velen zijn op de vlucht voor geweld en onderdrukking. Op veel plekken in de wereld leven mensen voortdurend in angst vanwege dreiging en gevaar. Woede en wrok om wat gebeurd is en gebeurt kunnen onze harten verbitteren.
Red ons, Heer, wij zijn uw volk, onontkoombaar en voorgoed aangeraakt door U.
Naar U klimt mijn ziel.
Naar U klimt onze ziel. Wij zijn van U met al ons kwaad. Wek in ons uw aanwezigheid, stem ons af op uw tedere aanraking, maak ons waakzaam voor uw komst.
Drie berichten uit de actualiteit:
1.1. Madeleine Albright in haar memoires 2001-2019:
Miljoenen mensen uit het Midden-Oosten, Afrika en Midden-Amerika die door geweld of onderdrukking niet meer kunnen wonen waar ze zijn opgegroeid, zijn in de knel geraakt. De ellendige situatie in hun land heeft velen ertoe gebracht al hun fysieke bezittingen achter te laten, de hongerdood, beroving en verkrachting te riskeren en te vluchten op zoek naar een beter leven. Tot een van die gezinnen behoorde Alan Kurdi, een driejarig Syrisch jongetje wiens ouders in 2015 meer dan vijfduizend dollar betaalden voor vier plekken op een kleine boot zonder deugdelijke reddingsvesten; de overvolle boot kapseisde aan het begin van de overtocht van Turkije naar Griekenland. Het dode lichaam van het jongetje spoelde aan op het zand.
1.2. Frank Koerselman in zijn boek Wie wij zijn. Tussen verstand en verlangen:
Emoties vormen een taal. Ze spreken een boodschap uit, die in de eerste plaats bestemd is voor onszelf. Emoties signaleren wat de kwaliteit is van de toestand waarin we ons bevinden. Bij mensen gaat nu eenmaal geen groen of rood lichtje branden om aan te geven dat de situatie veilig of onveilig is. Wij hebben daar emoties voor…. Ons eigen rode lampje dat gevaar signaleert, is angst. Soms is het duidelijk waarop dat gevaar betrekking heeft, bijvoorbeeld bij acute angst in concrete omstandigheden: je wandelt op een bergpad, glijdt uit in de richting van een afgrond en je kunt geen houvast vinden. Maar angst kan ook diffuus zijn. We kunnen dan beter van een stemming spreken – een angstige stemming in dit geval. Er dreigt iets, maar we weten niet precies wat, of waar, of hoe.
1.3. Edith Eva Eger (een overlevende van de holocaust) uit haar boek De keuze, leven in vrijheid:
Dus stond ik op de plek van Hitlers voormalige woning en vergaf ik hem. Dit had niets te maken met Hitler. Het was iets wat ik voor mezelf deed. Ik liet het gaan, bevrijdde het deel van mezelf dat zich bijna mijn hele volwassen leven had ingespannen met zowel geestelijke als spirituele energie om Hitler geketend te houden. Maar zolang ik vasthield aan die woede, zat ik aan hem vastgeketend, opgesloten in het beschadigde verleden, vastzittend in mijn verdriet. Vergeven is rouwen, om wat er is gebeurd, om wat er niet is gebeurd, en de hoop op een andere verleden opgeven. Het leven accepteren zoals het was en zoals het is. Ik bedoel hier natuurlijk niet mee dat het aanvaardbaar was dat Hitler zes miljoen mensen vermoordde. Maar het is gebeurd, en ik wil niet dat dat feit het leven vernietigt waar ik uit alle macht aan vasthield en waar ik voor vocht tegen alle verwachtingen in.