… dat je, jouw voornemen indachtig,
als een tweede Rachel altijd naar je begin kijkt.
Houd je houvast vast, doe wat je doet en geef niet op.
Je moet met snelle stap, met lichte tred
zonder je voeten te stoten,
zodat je schreden zelfs geen stof laten opwaaien, onbezorgd, blij en opgewekt
het pad van de gelukzaligheid voorzichtig gaan.
(2e Brief van de H. Clara 11-13)
Deze woorden schreef Clara aan Agnes, om haar te bemoedigen op haar weg als kloosterlinge, als medezuster op het pad van de gelukzaligheid.
En deze woorden schrijft Clara ook aan mij, aan ons, want het (klooster)leven is niet altijd eenvoudig en luchtig.
Als ik deze woorden lees denk ik terug aan mijn intrede en de tijd eraan vooraf. Zeker als ze schrijft “kijk altijd naar je begin”. In die periode probeerde ik mijn roeping uit te zuiveren, wat vraagt God van mij? Wat wil Hij dat ik nu ga doen. Door stil te worden in mijzelf probeerde ik te luisteren naar Zijn stem.
Maar misschien bedoelt Clara hier ook wel mee: “ Kijk terug naar je begin”.
Het begin wat bij God is begonnen, Hij die mij in liefde heeft geschapen.
Hij die mij al lief had voor ik geboren was. En zo is dat voor ons allemaal, God heeft ons uit liefde geschapen. En de eerste roeping die wij allemaal hebben gekregen, is om het leven te leiden zoals God het voor ons bedoeld heeft. Zoek de stilte op en luister naar Zijn stem. Wat heeft Hij jou te zeggen?
Clara schrijft ook dat je met snelle stap en lichte tred het pad van de gelukzaligheid voorzichtig gaat.
Het pad is niet een glad traject. Het pad wat God voor ons heeft is er eerder één met hindernissen en uitdagingen. Een pad dat soms door een woestijn gaat en een andere moment langs een beekje met een aangenaam zonnetje. Het pad wat je gaat zal je uiteindelijk gelukkig maken, je mag er van leren en genieten.
En Clara zegt dan: doe dat met snelle stap, en een lichte tred maar ook voorzichtig.
Dat wens ik je van harte toe!
Zr. Marijke